Boğaziçi mehtapları gibi Boğaziçi yalıları da rüya olmuş bir gerçeğin, zaman ve mekân içinde tasviridir. Mehtaplar, Boğaziçi'nin birinci senfonisiydi: gümüş senfoni... Yalılar, Boğaziçi'nin ikinci senfonisidir; altın senfoni... (Ruşen Eşref Ünaydın/Boğaziçi, Yakından) Mezarlıklarda dindar ve ulvi serviler vardı. Bunlar, sanki hiçbir adiliği görmemek için, hep göğe ve yüksekliklere bakar gibiydiler. Bazen de güya bir manevi teessürle başlarını bir tarafa eğerlerdi. Mezarların ayakuçlarındaki taşlarda da bu

Hamileysen sokakta dolaşma, denildi. Şortla minibüse binme, denildi. Üç çocuk doğur, denildi. Tecavüze uğruyorsan da bu senin suçun, denildi. Kadın hep zorlandı, hep üzüldü, hep yoruldu ama hiç anlaşılmaya çalışılmadı. İşte bu yüzden Kıvrımsız Kadınlar... Kadının varlığına dayanamayıp onu ağzından düşürmeyenler için... Kadını, erkeğe bağımlı bir varlık olarak düşünenler için... Kadınlara diz çöktürüp, ayaklar altına almak isteyenler için... Havva Lakutoğlu'ndan, kadına, kadınlığa dair denemeler...

Daha önce hiç ırmak görmemiş birisi gördüğü ilk ırmağı okyanus zanneder. Aynı bunun gibi gördüğümüz her ilk, doğanın bu türden yaratabileceğinin en büyüğü olarak görünür bize Benim yaptığım, bildiklerimi söylemek değil; kendimi öğrenmektir Bilge der ki, göklerin altındaki her şey, aynı yasanın ve aynı yazgının buyruğundadır. Bir tek Sokrates tanrısının dediğine uyup kendisini gerçekten tanımasını ve kendisini küçük görmesini bildiği için bilge adını almaya hak kazanmıştır. Adaletin olmadığı yerde ahlak da y

Daha önce hiç ırmak görmemiş birisi gördüğü ilk ırmağı okyanus zanneder. Aynı bunun gibi gördüğümüz her ilk, doğanın bu türden yaratabileceğinin en büyüğü olarak görünür bize Platon der ki, çocuklara babalarının yeteneklerine göre değil, kendi yeteneklerine göre meslek bulmak gerekir. Bilge der ki, göklerin altındaki her şey, aynı yasanın ve aynı yazgının buyruğundadır. Sokratese birisi için, seyahat onu hiç değiştirmedi demişler. O da, Çok doğal, çünkü kendisini de beraber götürmüştür demiş. Adaletin olm

Bu kitap; Kendini Bu Ülkenin Çocukları'ndan sayanlar adına ve onlara seslenmekle beraber; Herkes kendi safını seçecekse eğer; Bu ülkenin yanında değil de Müstemlekecileri seçenler, Aşklarımız size seslenmez, Sevdamız size değildir, Şiirimiz size ok gibi yaralayıcı gelir, Oysa biz bir cennet bahçesine girer gibi ve Temmuz sıcağında bir fırına düşen ekmek gibi atıldık bu ülkeye. Bu ülkenin kaderine. Bu ülke biz varız diye anlamlı ve biz olduğumuz için vatan. Söğüt gölgesinde değil, vesayet altında yatan, bizi

Mim Kemal Öke, bu denemesinde kendi metafiziksel derinliğinin bilincine varamayan çağımız insanının varoluşsal ıstırabına değinmekte ve sormaktadır: Nereye gidiyor bu dünya? ATM ile AVM arasında tüketilen ömürlerle sahi uygarlaşmanın neresindeyiz şu 21. yüzyılda? Asıl önemlisi; Öke Türk'ün tarihi yolculuğunu müzik aracılığıyla aktarmakta ve tasavvuf musikisinin Türk kişilik, kimlik ve ruhu üzerindeki etkilerini irdelemektedir. Özetle, bu kitapta keşf-i aşk metodolojisinin şifreleri sunulmakta ve bu definen